Wzorzec AAA w testach automatycznych

Wzorzec AAA składa się z trzech głównych faz:

1. Arrange (Przygotowanie): W tej fazie przygotowujemy nasze środowisko testowe, czyli ustawiamy początkowe warunki dla testu. Może to obejmować inicjalizację obiektów, utworzenie potrzebnych zasobów czy wstrzyknięcie zależności. Wszystko to ma na celu zapewnienie stabilnego i spójnego stanu przed wykonaniem testu.

2. Act (Działanie): W tej fazie wykonujemy konkretną czynność lub operację, którą chcemy przetestować. Może to być wywołanie konkretnej metody, symulacja interakcji z interfejsem użytkownika lub jakakolwiek inna akcja, którą chcemy zbadać pod kątem poprawności działania.

3. Assert (Asercja): W tej fazie sprawdzamy, czy otrzymane wyniki działania są zgodne z oczekiwaniami. Porównujemy faktyczne wyniki z oczekiwanymi rezultatami i w przypadku, gdy występuje rozbieżność, zgłaszamy błąd. Może to obejmować porównanie wartości, sprawdzenie stanu obiektów lub weryfikację zachowania.

Przykład zastosowania wzorca AAA w teście napisanym w Cypressie:

Korzyści płynące z zastosowania wzorca AAA w testach automatycznych są liczne. Po pierwsze, wzorzec ten zapewnia czytelność testów poprzez jasne rozdzielenie poszczególnych faz. Jest to szczególnie ważne, gdy testy stają się bardziej skomplikowane i wymagające. Dzięki temu łatwiej jest zrozumieć, co dany test sprawdza i jakie są oczekiwane rezultaty.

Wzorzec AAA również zachęca do utrzymania czystego i uporządkowanego kodu testów. Dzięki jasno określonym fazom, testy są bardziej modularne i łatwiejsze do zarządzania. Dodatkowo, w przypadku wystąpienia błędu, struktura AAA pomaga w szybszym zlokalizowaniu problemu, ponieważ wskazuje na konkretne etapy testu, w których coś poszło nie tak.

Warto również zauważyć, że wzorzec AAA nie jest ściśle związany z testami jednostkowymi i może być stosowany również w innych rodzajach testów automatycznych, takich jak testy integracyjne czy testy akceptacyjne. Daje nam możliwość konsekwentnego i spójnego podejścia do tworzenia testów na różnych poziomach aplikacji.

W przypadku testów integracyjnych, wzorzec AAA może pomóc w przygotowaniu środowiska integracyjnego, które obejmuje różne komponenty i moduły aplikacji. Możemy wtedy odpowiednio przygotować dane testowe, skonfigurować połączenia między modułami oraz dostosować środowisko do wymagań integracji. W fazie działania testu wykonujemy interakcje między modułami i sprawdzamy, czy komunikacja przebiega prawidłowo. Na końcu asercje pozwalają nam zweryfikować, czy integracja jest poprawna i czy otrzymujemy oczekiwane rezultaty.

Natomiast w przypadku testów akceptacyjnych, wzorzec AAA pomaga w przygotowaniu odpowiedniego stanu aplikacji, na przykład poprzez wypełnienie formularzy, symulację interakcji użytkownika lub emulację zewnętrznych zdarzeń. W fazie działania testu symulujemy scenariusze użytkownika i sprawdzamy, czy aplikacja reaguje zgodnie z oczekiwaniami. Asercje pozwalają nam zweryfikować, czy aplikacja spełnia założone kryteria akceptacyjne.

Wzorzec AAA promuje dobre praktyki pisania testów automatycznych, takie jak czytelność, modularność i niezależność między testami. Dzięki temu nasze testy są bardziej elastyczne i łatwiejsze do utrzymania. Możemy również łatwiej wprowadzać zmiany w aplikacji, ponieważ testy są zorganizowane w sposób, który ułatwia identyfikację i poprawę defektów.

Podsumowując, wzorzec AAA w testach automatycznych, niezależnie od rodzaju testów (jednostkowe, integracyjne, akceptacyjne), zapewnia strukturę i organizację, co ułatwia pisanie czytelnych, modułowych i niezawodnych testów. Daje nam jasne etapy, które przygotowują nasze środowisko testowe, wykonują określone akcje i sprawdzają wyniki. Zastosowanie wzorca AAA przyczynia się do jakości naszych testów oraz ułatwia utrzymanie i rozwój naszej aplikacji.