Kim jest certyfikowany tester ISTQB

Okoliczności powstania

i historia certyfikatu podstawowego

Niezależna certyfikacja testerów oprogramowania rozpoczęła się w 1998 roku w Wielkiej Brytanii.

Pod auspicjami działającej w ramach British Computer Society rady ds. egzaminów informatycznych (Information Systems Examination Board — ISEB) została wówczas powołana specjalna jednostka ds. testowania oprogramowania — Software Testing Board.

W 2002 roku własny system kwalifikacji testerów stworzyła również niemiecka organizacja ASQF.

Sylabus poziomu podstawowego powstał na bazie sylabusów ISEB i ASQF, przy czym zawarte w nim informacje zostały przeorganizowane, zaktualizowane i uzupełnione. Główny nacisk położono na zagadnienia zapewniające testerom największe praktyczne wsparcie.

Dotychczasowe certyfikaty podstawowe w dziedzinie testowania oprogramowania (np. certyfikaty wydawane przez ISEB, ASQF lub rady krajowe ISTQB®), które zostały przyznane przed powstaniem certyfikatu międzynarodowego, są uznawane za równoważne temu certyfikatowi. Certyfikat podstawowy nie wygasa i nie wymaga odnowienia. Data przyznania jest umieszczona na certyfikacie.

Uwarunkowania lokalne w poszczególnych krajach uczestniczących w programie leżą w gestii rad krajowych ISTQB®. Obowiązki rad krajowych określa ISTQB®, natomiast realizację tych obowiązków pozostawiono poszczególnym organizacjom członkowskim. Do obowiązków rad krajowych należą zwykle akredytacja dostawców szkoleń i wyznaczanie terminów egzaminów.

Ścieżki kariery dla testerów

System stworzony przez ISTQB® umożliwia definiowanie ścieżek kariery dla osób zawodowo zajmujących się testowaniem na podstawie trójpoziomowego programu certyfikacji, który obejmuje poziom podstawowy, poziom zaawansowany i poziom ekspercki.

Do sylabusa podstawowego istnieje dodatek w postaci sylabusa „Sylabus rozszerzenia poziomu podstawowego. Tester zwinny”. Ścieżka ta pozwala rozwijać się dalej w kierunku metodyk zwinnych (ang. agile).

Ponadto ISTQB® oferuje na tym poziomie także specjalistyczne programy kształcenia dotyczące: testowania akceptacyjnego, testowania wydajności, testowania aplikacji mobilnych, testowania maszyn do gier hazardowych, testowania w branży automotive, testowania użyteczności oraz testowania opartego na modelu.

Posiadacz certyfikatu na poziomie podstawowym może następnie poszerzyć posiadaną wiedzę w dziedzinie testowania poprzez uzyskanie kwalifikacji na poziomie zaawansowanym. Na tym poziomie ISTQB® oferuje szereg programów kształcenia. W zakresie metodyk zwinnych jest to techniczny tester zwinny.

W zakresie ścieżki podstawowej są to trzy programy: techniczny analityk testów, analityk testów, kierownik testów. W zakresie ścieżki specjalistycznej są to: tester bezpieczeństwa oraz inżynier automatyzacji testów.

Poziom zaawansowany stanowi punkt wyjścia do zdobywania dalszej wiedzy i umiejętności na poziomie eksperckim. Osoba, która zdobyła już doświadczenie na stanowisku kierownika testów, może na przykład zdecydować się na dalsze rozwijanie kariery testera poprzez uzyskanie certyfikatów na poziomie eksperckim w dziedzinach zarządzania testami oraz doskonalenia procesu testowego.

Rysunek 0.1 przedstawia schemat certyfikacyjny ISTQB® na dzień 8 maja 2020 roku.

Docelowi odbiorcy

Kwalifikacja na poziomie podstawowym jest przeznaczona dla wszystkich osób zainteresowanych testowaniem oprogramowania. Mogą to być między innymi: testerzy, analitycy testów, inżynierowie testów, konsultanci ds. testów, kierownicy testów, użytkownicy wykonujący testowanie akceptacyjne oraz programiści.

Ponadto kwalifikacja na poziomie podstawowym jest odpowiednia dla osób chcących zdobyć podstawową wiedzę w dziedzinie testowania oprogramowania, takich jak: kierownicy projektu, kierownicy ds. jakości, kierownicy ds. wytwarzania oprogramowania, analitycy biznesowi, dyrektorzy ds. informatyki oraz konsultanci w dziedzinie zarządzania.

*Artykuł stanowi fragment książki pt. „Certyfikowany tester ISTQB. Poziom podstawowy” Adama Romana, Lucjana Stappa (Helion 2020)